Tessiner Alpkäse AOP

Alpenkaas wordt beschouwd als de voorloper van harde en halfharde kazen. De eerste schriftelijke bewijzen dat het gebruik van de Alpen reeds diepgeworteld was in de landelijke samenleving van Ticino, en dat er toen dus alpenkaas werd geproduceerd, dateren uit de 12e eeuw. De absolute noodzaak om het hele grondgebied te benutten, dwong de bewoners van het Alpengebied om in de zomer al hun vee, inclusief het melkvee, naar hoger gelegen gebieden te verplaatsen voor de kaasproductie. Daarbij verbleven zij geleidelijk aan op verschillende niveaus (corti) van dezelfde alp. De afstand tot de nederzettingsgebieden en de noodzaak om duurzame producten te produceren
leidden tot de ontwikkeling van een aangepaste techniek en dus tot de productie van alpenkaas.

In zijn beschrijving van Italiaans Zwitserland van 1783 tot 1787 maakt Schinz melding van kaas en het gebruik van alpenweiden in de districten van het kanton Ticino waar dit product werd geproduceerd. Zijn informatie wordt bevestigd door beschrijvingen van de afzonderlijke alpen en de techniek voor de kaasbereiding. In een hoofdstuk van het boek "Gotthard End su Biasca e Ia Val Pontirone", gepubliceerd in 1920,
wordt de methode voor het maken van alpenkaas uitvoerig beschreven. Met uitzondering van de in de loop der tijd ingevoerde hygiënevoorschriften en de nieuwe microbiologische kennis op het gebied van hygiëne en kaasbereiding, komt deze in wezen overeen met de huidige methoden.